In dit kunstwerk zijn rode pigmenten gebruikt als symbool voor de aarde, de cyclus en het vrouwelijke principe.

Het doel van dit werk was om de tederheid van een vrouw die haar eigen lichaam en innerlijke kracht ontdekt, uit te beelden.

De vloeibaarheid van water en de kleur blauw symboliseren de intuïtie van de vrouw. De spiraalvormige beweging naar binnen duidt op een reis voorbij het intellect, om te voelen wat diep van binnen leeft, zodat ze tot pure creatiekracht komt.

Deze scheppingsperiode wordt in sommige culturen ‘Dreaming’ of ‘Droomtijd’ genoemd. Aboriginals geven de voorkeur aan hun eigen benamingen, zoals “tjukurpa” in Centraal-Australië. Het verwijst naar de tijd vóór het aardse bestaan, maar ook naar het hiernamaals, waar de ongeborenen verblijven en de doden naar terugkeren.

Aboriginals geloven dat hun voorouders als een gigantische slang uit het hart van de aarde oprezen. Ze trokken rond over de wereld en creëerden rivieren en bergen. Andere voorouders brachten de regen en de zon, de mensen en de dieren tot stand. De plekken waar zij uit de aarde tevoorschijn kwamen, zijn heilig en worden nog steeds vereerd in eeuwenoude Aboriginal tradities.